De eerste dagen

Dag beste vrienden,

mijn eerste dagen waren echt al super! Het begon allemaal op 31 juli om 7u 's ochtends in zaventem. We waren als een van de eersten in Zaventem, ik was verschrikkelijk zenuwachtig, maar liet dit natuurlijk niet merken. De eerste mensen kwamen toe, maar ik kende er niemand van dus dat maakte me nog zenuwachtiger.

Gelukkige ving AFS ons goed op en voor we het goed en wel wisten zaten we op het vliegtuig naar Atlanta, Georgia. De vlucht duurde 9.40u dus tijd genoeg om iedereen te leren kennen. Het bleken een voor een supersympathieke mensen te zijn met dezelfde angsten en dromen als mij. In Atlanta aangekomen moesten we 7 uur wachten op onze transfer, maar dit viel nog beter mee dan verwacht. Eindelijk konden we naar Buenos Aires! Maar natuurlijk moesten nog eens 10 uur vliegen! Eenmaal aangekomen moesten we nog eens 4 uur wachten op de luchthaven op de andere AFS'ers van Ijsland, Denemarken, Nederland en Wallonië. Hierna was het de bus op naar het kamp. We reden voorbij Buenos Aires en ook er door, maar de stad is zo ongeloofelijk groot (14miljoen mensen, echt ongeloofelijk) dat je niet kon zeggen waar nu precies het centrum lag. Het gaf ons natuurlijk wel een goede eerste indruk van Argentinië en zeker wanneer we in een ellenlange file vastzaten doordat er een demonstratie bezig was. Nu moet je weten dat een demonstratie hier iets helemaal anders is dan bij ons. Ze steken hier echt wel dingen in brand en houden de auto's tegen op de autosnelweg. De cultuurschock was er! En we hoeften niet eens lang te wachten!

Het ' kamp' bleek een gigantisch gebouw te zijn waar je echte alle nationaliteiten tegenkwam. Het was leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen van zoveel verschillende landen. Bijvoorbeeld de Ijslanders hebben me al uitgenodigd en ik mag altijd langskomen bij een meisje in New Jersey en Michigan. Deze laatste heet Michaela en blijft ook hier in Buenos Aires en zit waarschijnlijk in mijn school. Ze is nog maar 15 jaar oud, maar echt een leuk meisje (Jonas;) ). De tweede dag van het kamp deden we een eerste rondrit van Buenos Aires met de bus. Dit was vrij indrukwekkend, want het is echt wel een gekke stad. We gingen eerst naar Recoleta Cementerio, dit is een beroemd kerkhof waar vele beroemde en rijke Argentijnen liggen. Hierna gingen we naar La Boca. La Boca is een wijk waar vroeger alle immigranten toekwamen. Het is een prachtig iets want alle huizen zijn blauw, rood, groen of geel. Zoek het maar eens op op google. La Boca is ook de thuishaven van de Boca Juniors, dit is een voetbalploeg in Buenos Aires samen met River Plate en Independiente. Riquelme speelt hier ook en mijn gastfamilie zijn hevige supporters. ( leuke tip voor de opdrachten van de garage t-shirt. Ik had de opdracht gekregen van kiss Riquelme, welja hij woont hier 5 huizen naast mijn gastfamilie. Hij zit nu wel in Peking voor de olympische spelen, maar daarna moet dat wel lukken, want mijn gastbroer kent hem een beetje:) )

Over mijn gastfamilie gesproken: ze zijn perfect! Ik ben echt zo aan het balen dat ik hier maar 3 weken blijf dus ik doe nu echt mijn best om zo vriendelijk mogelijk te zijn, want ik wil hier echt niet weg! Ze praten perfect engels, ze leren me verschrikkelijk snel Spaans en ze hebben een groot huis in de stad met een zwembad! Mijn ouder is echt een ongeloofelijk lief en sympathieke vrouw. Mijn jongste zus en broer gaan constant met me om en nemen me echt in bescherming en mijn twee andere zussen en mijn andere broer zijn echt ongeloofelijk sympathiek! Het is hier ook een zeer chille familie; de liefjes blijven hier bijna constant slapen en eten gewoon rustig mee bij het ontbijt.

Mijn counselor is anders ook niet slecht, zijn naam is Agustin en is 19 jaar oud. Hij is ook op AFS geweest naar de USA en is echt een supersympathieke kerel! Hij heeft al beloofd me mee te nemen naar elke discotheek en dancing in Buenos Aires (geloof me, het zijn er een aantal) en me de stad te leren kennen zoals hij ze kent!

So far so good, heb nog niet echt last van heimwee, maar het is dan ook nog niet echt tot me doorgedrongen dat ik hier een jaartje blijf. Ik mis iedereen!

Micha