Hola chickos,
om toch nog iedereen even up to date te houden met mijn nieuwste avonturen. Twee weken geleden heeft AFS La Plata een reis georganiseerd naar La Plata voor alle kinderen van Buenos Aires. La Plata is de hoofdstad van de provinice Buenos Aires en ligt hier ongeveer een uurtje met de bus vandaan.
De eerste dag kwamen we aan op de busterminal en ontmoeten we alle andere AFS´ers van rond Bs As. Sommigen kende ik al, anderen waren en nieuw en het was ontzettend gezellig om ze te leren kennen. Daarna werden we één voor één naar onze gastgezinnen gebracht. Ik had me te laat ingeschreven, maar mijn familie hier heeft een nichtje in La Plata dus kon ik daar 5 dagen blijven logeren. Het was een zalig familietje met een Melisa en Mateo (zoontje van 6).
De eerste dag kwamen we allemaal samen op het grote plein in het midden van de stad waar ook de kathedraal en het gemeentehuis zijn gesitueerd. De kathedraal is de grootste van Argentinie in een neo-gotische stijl. Het is een indrukwekken plein met de kathedraal als absolute hoogtepunt en het grote verschil met Buenos Aires is dat je hier wél de hemel kan zien. Als kennismaking met de stad gingen we dan naar een marktje waar je allemaal dingetjes kon kopen en waar we ook rustig konden babbelen met de rest van AFS mensen. Die avond was er dan een etentje betaald door AFS en achteraf was er een show op het hoofdplein van de stad ter ere van de verjaardag van de stad.
De tweede dag werd er afgesproken aan de voet van het Natuurhistorisch museum in La Plata, dat zeer groot en beroemd is doorheen Argentinie. Het museum herbergt vele skeletten en allerlei prehistorische objecten die gevonden zijn in Argentinie. Het was intressant om te ontdekken dat je in een land bent waar vroeger ook daadwerkelijk dinosauriers hebben geleefd. Hierna was er een gegidse rondleiding door de stad voorzien, deze bracht ons naar alle belangerijke gebouwen en sloot af op de top van een van de torens van de kathedraal op een hoogte van 111 meter.
De derde dag was er een bezoek aan het Teatro Argentino. Dit theater is het tweede grootste theater van Argentinie en kan plaats verschaffen aan 2500 mensen. Er was een rondleiding voorzien die ons ook achter de schermen bracht en ondergronds waar alle decors en kledingstukken worden gemaakt. Het hele gebouw is gigantisch en zeer indrukwekkend.
De vierde dag en laatste dag voor ons vertrek zijn we naar Republicos de los niños gegaan. Dit is een dorpje in de buurt van La Plata dat volledig beheerst wordt door kinderen. Met een miniatuur parlement en senaat, maar ook een miniatuur bank en rechtzaal. Walt Disney heeft hierop zijn Disney World gebaseerd. Het was een leuke afsluiter waar we rustig konden nagenieten van een zalige reis.
Er wordt altijd gezegd dat de AFS reizen de leukste zijn van je hele jaar wel dit klopt helemaal. Ik vrees dat het een van de beste weken van mijn leven was en hoop zo snel mogelijk nog eens zoiets te doen! De andere mensen van AFS zijn allemaal echt ontzettend boeiend en ze zitten ook allemaal in hetzelfde schuitje met dezelfde ervaringen. Dit maakt het allemaal zeer herkenbaar en kunnen we er ook allemaal om lachen. Je leert ook vele nieuwe mensen kennen en ook andere culturen en hoe die culturen over Argentinie denken.
Binnen twee weken vertrek ik dan met een Belgische vriend en twee Ieren naar het zuiden wat echt een schitterende reis belooft te worden. Heb sinds kort vakantie voor drie maand en de zomer staat hier voor de deur en ga er volop van genieten
Zonnige groetjes,
Micha
dinsdag 25 november 2008
maandag 3 november 2008
Nieuwe Familie
Hola,
Het is dan eindelijk gebeurt, de langverwachte familie-switch. Het was een zaterdagmiddag zoals alle anderen dat Julio (papa) en Julian (jongere broer van 18) me kwamen ophalen voor de grote verhuis. Het was niet de eerste keer dat ik Julian en Julio zag, ze hadden me al twee keer uitgenodigd om bij hun te komen eten. Ik was verdrietig en tegelijkertijd opgewonden om me in het nieuwe avontuur te storten. Het afscheid met de Sananes-familie was zeer soepel omdat ik wist dat ik ze nog vele keren ging zien.
Eenmaal aangekomen in mijn nieuwe appartementje, begon ik me direct te installeren. Het leek echter dat ik er maar twee weken ging blijven dan een heel jaar. De moeder (Patricia) is verschrikkelijk vriendelijk en hielp me direct met alles uit te pakken en de zeggen waar alles stond moest ik iets nodig hebben. Het contact met de twee broers verliep wat stroef, maar dat was ook zo in het begin bij de Sananes familie, dus daar maak ik me niet echt zorgen om.
We zijn nu al twee weken verder en begin me al aardig thuis te voelen. Het contact met Julian is aan het beteren, hoewel ik niet goed weet of hij me nu echt aardig vindt of maar doet alsof. Martin is momenteel heel druk met zijn studies bezig en laat ik liever met rust, tijd zat om met hem door te brengen. Ik heb ze nog veel te vragen over van alles en nog wat zoals bijvoorbeeld hoe hun jaar was in het buitenland. Julian is namelijk zes maand naar Wuppertal, Duitsland geweest en Martin heeft een jaar in Zuid-Afrika gewoont.
Volgende week vertrek ik op een uitstapje met AFS voor een weekje naar La Plata, een stadje in de buurt van Buenos Aires. Hierover natuurlijk veel veel meer in mijn volgende berichtje.
Voor de rest wordt het hier alleen maar warmer en warmer en het ziet er niet uit dat dat snel gaat veranderen. De mensen blijven me hier zeggen dat ik nog ga afzien in de zomer, want voor mij is het nu al een hittegolf. Dat wordt afzien deze zomer. Voor de rest ben ik volop aan het plannen voor de zomervakantie, want wil absoluut veel reizen in dit prachtige land. Er is zoveel te zien en te bezoeken dat ik bijna gek wordt als ik eraan denk. Buenos Aires valt goed mee, maar het wordt toch eens stilaan tijd dat ik nog eens in het platteland zit, want begin het stilletjesaan wat te missen. Hopelijk komt daar snel verandering in!
Vele groeten uit het zonnige Argentinie,
Micha
Het is dan eindelijk gebeurt, de langverwachte familie-switch. Het was een zaterdagmiddag zoals alle anderen dat Julio (papa) en Julian (jongere broer van 18) me kwamen ophalen voor de grote verhuis. Het was niet de eerste keer dat ik Julian en Julio zag, ze hadden me al twee keer uitgenodigd om bij hun te komen eten. Ik was verdrietig en tegelijkertijd opgewonden om me in het nieuwe avontuur te storten. Het afscheid met de Sananes-familie was zeer soepel omdat ik wist dat ik ze nog vele keren ging zien.
Eenmaal aangekomen in mijn nieuwe appartementje, begon ik me direct te installeren. Het leek echter dat ik er maar twee weken ging blijven dan een heel jaar. De moeder (Patricia) is verschrikkelijk vriendelijk en hielp me direct met alles uit te pakken en de zeggen waar alles stond moest ik iets nodig hebben. Het contact met de twee broers verliep wat stroef, maar dat was ook zo in het begin bij de Sananes familie, dus daar maak ik me niet echt zorgen om.
We zijn nu al twee weken verder en begin me al aardig thuis te voelen. Het contact met Julian is aan het beteren, hoewel ik niet goed weet of hij me nu echt aardig vindt of maar doet alsof. Martin is momenteel heel druk met zijn studies bezig en laat ik liever met rust, tijd zat om met hem door te brengen. Ik heb ze nog veel te vragen over van alles en nog wat zoals bijvoorbeeld hoe hun jaar was in het buitenland. Julian is namelijk zes maand naar Wuppertal, Duitsland geweest en Martin heeft een jaar in Zuid-Afrika gewoont.
Volgende week vertrek ik op een uitstapje met AFS voor een weekje naar La Plata, een stadje in de buurt van Buenos Aires. Hierover natuurlijk veel veel meer in mijn volgende berichtje.
Voor de rest wordt het hier alleen maar warmer en warmer en het ziet er niet uit dat dat snel gaat veranderen. De mensen blijven me hier zeggen dat ik nog ga afzien in de zomer, want voor mij is het nu al een hittegolf. Dat wordt afzien deze zomer. Voor de rest ben ik volop aan het plannen voor de zomervakantie, want wil absoluut veel reizen in dit prachtige land. Er is zoveel te zien en te bezoeken dat ik bijna gek wordt als ik eraan denk. Buenos Aires valt goed mee, maar het wordt toch eens stilaan tijd dat ik nog eens in het platteland zit, want begin het stilletjesaan wat te missen. Hopelijk komt daar snel verandering in!
Vele groeten uit het zonnige Argentinie,
Micha
dinsdag 14 oktober 2008
School - Nieuwe Familie - Buenos Aires
Hola,
het is al weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets nieuws op de blog heb geschreven. We zijn nu weer eens een maandje verder.
Ik ga momenteel al een drie weken naar Lycio Nuevo. Het is een public school in de buurt, moet wel elke dag om 6.15u opstaan om om twintig na zeven op school te zijn. De school eindigt ook al wel om kwart voor twaalf. Het is zeer klein met leuke mensen, alleen heb ik het gevoel dat het intelligentieniveau hier een tikkeltje lager ligt dan in Belgie. Zit momenteel in het 4de studiejaar, wat hier het voorlaatste jaar is zodat ik na de zomervakantie (december t/m maart) in dezelfde klas zit. Heb een fijne klas met heel vriendelijke mensen die allemaal zeer geintresseerd zijn in mijn situatie. Het is een zeer kleine school met leuke mensen, alleen heb ik het gevoel dat het intelligentieniveau hier een tikkeltje lager ligt dan in Belgie. In de klassen gebeurt niet al teveel, de mensen slapen, lezen, babbelen of wandelen tijdens de lessen. De eerste weken was het allemaal wel nieuw en boeiend, maar na een paar weken blijkt het toch ook gewoon school te zijn en is het even saai hier als in Belgie. Natuurlijk is het echt wel goed om Spaans te leren en heb echt het gevoel dat het erop vooruitgaat! Heb ook al mijn eigen fanclub op school en maak elke dag nieuwe vrienden!
Na lang zoeken heeft AFS Argentinie dan toch een ander gezin voor me gevonden. Het is een gezin met twee broers, eentje van mijn leeftijd en een andere van vijfentwintig. Julian(18) is voor zes maand naar Duitsland gegaan en Martin(25) is naar Zuid-Afrika gegaan voor een jaar, beide met AFS. De ouders zijn zeer vriendelijk en de ze spraken er uitsluitend Spaans. Ik verhuis volgend weekend, maar zie het niet echt zitten. Ik heb hier echt de tijd van mijn leven in dit gezin en wil hier niet direct weg, maar natuurlijk is het AFS dat beslist. Het nieuwe gezin woont in een appartement ongeveer 10 blocks hiervandaan. Mijn kamer is zeer klein, mijn kast is in de woonkamer en moet een kleine badkamer delen met mijn twee broers. Dus het wordt wel even wennen ten opzichte van dit huis.
Buenos Aires is een zalige stad en begin men weg er al volop in terug te vinden. Heb wel zin om ook een beetje het land te verkennen en te reizen, maar hoop dit genoeg te doen in de zomervakantie.
Hasta luego,
Micha
het is al weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets nieuws op de blog heb geschreven. We zijn nu weer eens een maandje verder.
Ik ga momenteel al een drie weken naar Lycio Nuevo. Het is een public school in de buurt, moet wel elke dag om 6.15u opstaan om om twintig na zeven op school te zijn. De school eindigt ook al wel om kwart voor twaalf. Het is zeer klein met leuke mensen, alleen heb ik het gevoel dat het intelligentieniveau hier een tikkeltje lager ligt dan in Belgie. Zit momenteel in het 4de studiejaar, wat hier het voorlaatste jaar is zodat ik na de zomervakantie (december t/m maart) in dezelfde klas zit. Heb een fijne klas met heel vriendelijke mensen die allemaal zeer geintresseerd zijn in mijn situatie. Het is een zeer kleine school met leuke mensen, alleen heb ik het gevoel dat het intelligentieniveau hier een tikkeltje lager ligt dan in Belgie. In de klassen gebeurt niet al teveel, de mensen slapen, lezen, babbelen of wandelen tijdens de lessen. De eerste weken was het allemaal wel nieuw en boeiend, maar na een paar weken blijkt het toch ook gewoon school te zijn en is het even saai hier als in Belgie. Natuurlijk is het echt wel goed om Spaans te leren en heb echt het gevoel dat het erop vooruitgaat! Heb ook al mijn eigen fanclub op school en maak elke dag nieuwe vrienden!
Na lang zoeken heeft AFS Argentinie dan toch een ander gezin voor me gevonden. Het is een gezin met twee broers, eentje van mijn leeftijd en een andere van vijfentwintig. Julian(18) is voor zes maand naar Duitsland gegaan en Martin(25) is naar Zuid-Afrika gegaan voor een jaar, beide met AFS. De ouders zijn zeer vriendelijk en de ze spraken er uitsluitend Spaans. Ik verhuis volgend weekend, maar zie het niet echt zitten. Ik heb hier echt de tijd van mijn leven in dit gezin en wil hier niet direct weg, maar natuurlijk is het AFS dat beslist. Het nieuwe gezin woont in een appartement ongeveer 10 blocks hiervandaan. Mijn kamer is zeer klein, mijn kast is in de woonkamer en moet een kleine badkamer delen met mijn twee broers. Dus het wordt wel even wennen ten opzichte van dit huis.
Buenos Aires is een zalige stad en begin men weg er al volop in terug te vinden. Heb wel zin om ook een beetje het land te verkennen en te reizen, maar hoop dit genoeg te doen in de zomervakantie.
Hasta luego,
Micha
dinsdag 9 september 2008
Ja, LAP!
Beste bloggers,
eerst en vooral wil ik me excuseren voor de spelfouten die ik af en toe maak, het is namelijk zeer moeilijk om van Engels naar Spaans naar Nederlands te switchen met een qwerty-toetsenbord. :)
Heb voor het eerst de neiging om iets negatief te schrijven over Argentinie. Het zit namelijk zo: vorige week donderdag heb ik voor het eerst mijn volledige klas leren kennen. Ze wisten duidelijk al dat ik er was, want iedereen kwam me onmiddelijk begroeten en vragen te stellen. Het zijn allemaal supervriendelijke jongens en meisjes en voor dat de eerste les begon had een meisje me al uitgenodigd om naar een feestje te komen op zaterdag. Ik stemde in en kwam later op de dag dan te horen dat dat feestje voor mij was om iedereen beter te leren kennen buiten het schoolsysteem! Het was een fantastische 'eerste' schooldag en genoot echt van het feit dat ik eindelijk naar school kon! Mijn Spaans lukt ook al aardig (ik versta het meeste van wat er gezegd wordt en ik kan me al een beetje verstaanbaar maken), dus dat was ook al goed en ik merk echt dat het Spaans er met de dag op vooruitgaat op school! Het weekend was zalig, vrijdagavond uitgeweest met Fede, zaterdagavond dan mijn eigen feestje dat echt heel gezellig was en waar ik iedereen echt beter heb leren kennen en dan zondagavond naar de musical Hairspray met het hele gezin. De musical was echt indrukwekkend hoewel ik er de helft niet echt van verstond, maar toch kon ik het verhaal meevolgen en begreep ik enkele grappen!!
De maandag erop ging ik weeral eens goedgemutst naar school. Totdat ik opeens bij de directeur werd geroepen, die vertelde me heel rustig en vriendelijk dat ik niet meer naar school kon komen totdat ze enkele papieren hadden. Hij wist duidelijk niet dat het in de stad Buenos Aires verboden is voor leerlingen die al afgestudeert zijn in het middelbaar te zitten. Dus nu zit ik weeral thuis op goed nieuws te wachten. Indien ik hier niet de gewenste papieren krijg, moeten ze me waarschijnlijk naar een andere stad of dorp in Argentinie sturen waar er andere regels gelden. Dit is natuurlijk allesbehalve leuk, want ik begin juist Buenos Aires te kennen en de leuke plaatsen te ontdekken. Een ander gezin heeft AFS ook nog niet voor me gevonden, maar hier zijn ze wel volop naar op zoek.
Gelukkig heb ik al een paar vrienden gemaakt en kan ik daar af en toe mee afspreken, maar nu wacht ik in spanning af op het besluit van het ministerie..
Chau,
Micha
eerst en vooral wil ik me excuseren voor de spelfouten die ik af en toe maak, het is namelijk zeer moeilijk om van Engels naar Spaans naar Nederlands te switchen met een qwerty-toetsenbord. :)
Heb voor het eerst de neiging om iets negatief te schrijven over Argentinie. Het zit namelijk zo: vorige week donderdag heb ik voor het eerst mijn volledige klas leren kennen. Ze wisten duidelijk al dat ik er was, want iedereen kwam me onmiddelijk begroeten en vragen te stellen. Het zijn allemaal supervriendelijke jongens en meisjes en voor dat de eerste les begon had een meisje me al uitgenodigd om naar een feestje te komen op zaterdag. Ik stemde in en kwam later op de dag dan te horen dat dat feestje voor mij was om iedereen beter te leren kennen buiten het schoolsysteem! Het was een fantastische 'eerste' schooldag en genoot echt van het feit dat ik eindelijk naar school kon! Mijn Spaans lukt ook al aardig (ik versta het meeste van wat er gezegd wordt en ik kan me al een beetje verstaanbaar maken), dus dat was ook al goed en ik merk echt dat het Spaans er met de dag op vooruitgaat op school! Het weekend was zalig, vrijdagavond uitgeweest met Fede, zaterdagavond dan mijn eigen feestje dat echt heel gezellig was en waar ik iedereen echt beter heb leren kennen en dan zondagavond naar de musical Hairspray met het hele gezin. De musical was echt indrukwekkend hoewel ik er de helft niet echt van verstond, maar toch kon ik het verhaal meevolgen en begreep ik enkele grappen!!
De maandag erop ging ik weeral eens goedgemutst naar school. Totdat ik opeens bij de directeur werd geroepen, die vertelde me heel rustig en vriendelijk dat ik niet meer naar school kon komen totdat ze enkele papieren hadden. Hij wist duidelijk niet dat het in de stad Buenos Aires verboden is voor leerlingen die al afgestudeert zijn in het middelbaar te zitten. Dus nu zit ik weeral thuis op goed nieuws te wachten. Indien ik hier niet de gewenste papieren krijg, moeten ze me waarschijnlijk naar een andere stad of dorp in Argentinie sturen waar er andere regels gelden. Dit is natuurlijk allesbehalve leuk, want ik begin juist Buenos Aires te kennen en de leuke plaatsen te ontdekken. Een ander gezin heeft AFS ook nog niet voor me gevonden, maar hier zijn ze wel volop naar op zoek.
Gelukkig heb ik al een paar vrienden gemaakt en kan ik daar af en toe mee afspreken, maar nu wacht ik in spanning af op het besluit van het ministerie..
Chau,
Micha
maandag 1 september 2008
Eerste schooldag!
Beste vrienden,
Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog eens op mijn blog geschreven heb, omdat er eigenlijk niet zoveel was waarover ik kon vertellen. Natuurlijk doe ik nog altijd massa's met mijn broers en zussen. Ik ga ook elke dag naar de Spaanse les georganiseerd door AFS in het kantoor. Heb ook een meisje uit België leren kennen die hier twee jaar geleden een AFS jaar heeft gedaan en nu haar familie bezoekte met haar toenmalige beste vriendin (uit Californie). Het toeval wil dat dit meisje vier huizen naast mij woonde (4!!!) in deze miljoenenstad. Het begon pas echt eng te worden toen het Amerikaanse meisje vertelde dat ze studeerde aan de Universiteit van Santa Cruz en dat de beste vriend van Susy (mijn mama) daar een professor in hetzelfde gebouw waar het meisje studeert!
Nu was vandaag waarschijnlijk één van de spannendste dagen van mijn verblijf: mijn eerste schooldag! Ik was vorige week donderdag al eens gegaan met Claudia (degene van AFS die de scholen regelt) voor een interview en alles bleek in orde! Het is een relatief kleine ´public school´ met ongeveer drie klassen in elke jaar. Ik had donderdag al de rondleiding van de school gekregen en wist perfect waar ik naartoe moest op maandag.
Ik zit in het 4de jaar in de 3de klas, dat betekent dat ik volgend jaar mee kan gaan met mijn klas naar het 5de (wat ook het laatste jaar is hier). Nu is het zo dat alle 4des op reis zijn naar Ighuazu, dat zijn de watervallen in het noorden van het land. Dit betekent dus dat ik voorlopig maar met vijf mensen in de klas zit totdat de anderen terug zijn (dat is nu woensdag dus niet zo erg). Normaal gezien heb ik elke dag 3 - 5 lessen van 7.20u tot kwart voor 12. Inderdaad normaal gezien, want dus vandaag had ik drie lessen en ik was op tijd op school, maar blijkt dus dat we een uur later op school mogen komen en een uur vroeger weggaan nudat de anderen op reis zijn omdat we toch geen les hebben. Ik wist natuurlijk van niets, dus kom nietsvermoedend op school aan, stap naar mijn klas maar vind niemand. Ik ga terug naar beneden waar de secretaresse me zegt dat het eerst vlaggenparade is (elke ochtend wordt de vlag gehesen en moet iedereen op de binnenkoer staan en zwijgen). Na dit gaat de bel en begeef ik me weeral naar de klas die nog steeds leeg blijkt te zijn. Ik wacht hier tien minuten totdat ik begin te stressen.. We hadden namelijk het eerste uur Biologie, wat als we nu eens biologie in het laboratorium hebben? Ik ren naar daar, maar tref deze ook leeg aan, begin nog meer te stressen en ren naar beneden.
Hier ziet de secretaresse me weer en roept een kind bij zich. Ze vraagt om me mee te nemen naar haar klas omdat de mijne er nog niet is (ze legt me alles gelukkig zeer goed uit). Het meisje is zeer vriendelijk en stelt me onmiddelijk voor aan de klas, na de voorstelling zet ik me ergens in het midden van de klas. Deze kinderen hadden ook studie en mochten letterlijk doen wat ze wouden. Er werd naar muziek geluisterd, maté gedronken, lustig gegeten, klas in-en uitgelopen en dan kwamen ze allemaal rond mij zitten! HELP! Ze begonnen me allemaal vragen te stellen over van alles en nog wat ( in het Spaans, er sprak maar één meisje een beetje engels) waar ik graag op antwoordde! Het was heel gezellig en leerde eindelijk wat nieuwe mensen kennen! Daarna was het een pauze van tien minuutjes en kon ik eindelijk in mijn eigen klas zitten. Ik had al gehoord van de andere klas dat deze heel leuk. De vijf mensen dat er nu zijn zijn inderdaad leuke mensen en zijn heel vriendelijk, hopelijk vallen de anderen ook evengoed mee!
Tot zover mijn eerste schooldag! Meer nieuws over nieuwe vrienden, onverwachte wendingen en daadwerkelijke lessen komen er gauw aan!
Chau,
Micha
Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog eens op mijn blog geschreven heb, omdat er eigenlijk niet zoveel was waarover ik kon vertellen. Natuurlijk doe ik nog altijd massa's met mijn broers en zussen. Ik ga ook elke dag naar de Spaanse les georganiseerd door AFS in het kantoor. Heb ook een meisje uit België leren kennen die hier twee jaar geleden een AFS jaar heeft gedaan en nu haar familie bezoekte met haar toenmalige beste vriendin (uit Californie). Het toeval wil dat dit meisje vier huizen naast mij woonde (4!!!) in deze miljoenenstad. Het begon pas echt eng te worden toen het Amerikaanse meisje vertelde dat ze studeerde aan de Universiteit van Santa Cruz en dat de beste vriend van Susy (mijn mama) daar een professor in hetzelfde gebouw waar het meisje studeert!
Nu was vandaag waarschijnlijk één van de spannendste dagen van mijn verblijf: mijn eerste schooldag! Ik was vorige week donderdag al eens gegaan met Claudia (degene van AFS die de scholen regelt) voor een interview en alles bleek in orde! Het is een relatief kleine ´public school´ met ongeveer drie klassen in elke jaar. Ik had donderdag al de rondleiding van de school gekregen en wist perfect waar ik naartoe moest op maandag.
Ik zit in het 4de jaar in de 3de klas, dat betekent dat ik volgend jaar mee kan gaan met mijn klas naar het 5de (wat ook het laatste jaar is hier). Nu is het zo dat alle 4des op reis zijn naar Ighuazu, dat zijn de watervallen in het noorden van het land. Dit betekent dus dat ik voorlopig maar met vijf mensen in de klas zit totdat de anderen terug zijn (dat is nu woensdag dus niet zo erg). Normaal gezien heb ik elke dag 3 - 5 lessen van 7.20u tot kwart voor 12. Inderdaad normaal gezien, want dus vandaag had ik drie lessen en ik was op tijd op school, maar blijkt dus dat we een uur later op school mogen komen en een uur vroeger weggaan nudat de anderen op reis zijn omdat we toch geen les hebben. Ik wist natuurlijk van niets, dus kom nietsvermoedend op school aan, stap naar mijn klas maar vind niemand. Ik ga terug naar beneden waar de secretaresse me zegt dat het eerst vlaggenparade is (elke ochtend wordt de vlag gehesen en moet iedereen op de binnenkoer staan en zwijgen). Na dit gaat de bel en begeef ik me weeral naar de klas die nog steeds leeg blijkt te zijn. Ik wacht hier tien minuten totdat ik begin te stressen.. We hadden namelijk het eerste uur Biologie, wat als we nu eens biologie in het laboratorium hebben? Ik ren naar daar, maar tref deze ook leeg aan, begin nog meer te stressen en ren naar beneden.
Hier ziet de secretaresse me weer en roept een kind bij zich. Ze vraagt om me mee te nemen naar haar klas omdat de mijne er nog niet is (ze legt me alles gelukkig zeer goed uit). Het meisje is zeer vriendelijk en stelt me onmiddelijk voor aan de klas, na de voorstelling zet ik me ergens in het midden van de klas. Deze kinderen hadden ook studie en mochten letterlijk doen wat ze wouden. Er werd naar muziek geluisterd, maté gedronken, lustig gegeten, klas in-en uitgelopen en dan kwamen ze allemaal rond mij zitten! HELP! Ze begonnen me allemaal vragen te stellen over van alles en nog wat ( in het Spaans, er sprak maar één meisje een beetje engels) waar ik graag op antwoordde! Het was heel gezellig en leerde eindelijk wat nieuwe mensen kennen! Daarna was het een pauze van tien minuutjes en kon ik eindelijk in mijn eigen klas zitten. Ik had al gehoord van de andere klas dat deze heel leuk. De vijf mensen dat er nu zijn zijn inderdaad leuke mensen en zijn heel vriendelijk, hopelijk vallen de anderen ook evengoed mee!
Tot zover mijn eerste schooldag! Meer nieuws over nieuwe vrienden, onverwachte wendingen en daadwerkelijke lessen komen er gauw aan!
Chau,
Micha
dinsdag 19 augustus 2008
Rosario, weekend and much much more!!
Dag vrienden van de michablogsite,
mijn bezoek verloopt nog steeds naar wens en maak nog steeds van alles mee. Het is al een tijdje geleden eer ik op mijn blog geschreven heb, gewoon omdat ik geen tijd kan vrijmaken om even rustig alles neer te schrijven. Maar dat is nu anders, hier zijn de dingen die ik de voorbije dagen gedaan heb.
8 augustus ben ik met Hernan naar de zoo geweest, eenmaal daar aangekomen ( het ligt in het midden van de stad) bleek het toch niet zo een goed idee te zijn om het te bezoeken omdat er massa´s volk was. Maarja we waren er nu en we hadden niets anders te doen dus besloten we om het toch maar te doen. Het is een vrij groot zoo voor zo midden in de stad te liggen, maar ook een beetje droevig omdat het voor de dieren zeer ongezond is en de plaatsen voor hun zijn zeer klein. En met een massa volk dat dan nog eens dagelijks passeert een dier zou voor minder gek worden. De kinderen kunnen ook eten kopen en gooien dan ook met hartelust naar de dieren met dit eten wat ik verschrikkelijk vond, maar het was duidelijk toegelaten dus liet ik het maar begaan. Het bezoek was al bij al wel leuk en ik kan me goed amuseren met Hernan. Ik ken hem nog maar een paar dagen, maar het is echt al een goede vriend aan het worden.
Twee dagen later had Agustin me gevraagd om iets te komen drinken met alle AFS-ers in Buenos Aires. Deed leek me leuk en ben er dan ook op ingegaan. We hadden afgesproken aan Plaza Italia in het midden van de stad, waar ook de Zoo en de botanische tuin is. Ik ging met Michaela (het meisje van de USA) naar de meeting place, waar we Flor (mijn andere counselor), Matt (jongen van USA waarvoor de afspraak was gemaakt omdat hij de week erna weg was), Matt´s broer, een meisje uit Thailand, haar counselor en Agustin. We gingen achter een paar drankjes en koekjes en zetten ons gezellig neer in de botanische tuin. Het was zeer gezellig en we spraken af om twee dagen erna eens af te spreken voor te gaan schaatsen. Die avond bleef Michaela bij ons eten, want mijn vader had speciaal voor ons een asado, een asado is een typische barbecue dat wekelijks word gehouden en het is echt iets typisch Argentijns. Het was verschrikkelijk lekker, ook omdat ik ongeloofelijk graag vlees eet, maar mijn vader is een excellente kok die weet hoe het vlees moet gebakken worden! Na me werkelijk te hebben volgepropt met eten kreeg ik er nog een pintje bovenop, dus het feest was compleet voor mij!
Twee dagen later gingen we dan ijsschaatsen, het was weeral zeer gezellig. Achteraf heb ik ze uitgenodigd bij mij thuis om iets te drinken en daarna zijn we wat gaan voetballen in een parkje vlakbij.
Een dag later bevond ik me ´s avonds in het schitterende auditorium van het Malba, het museum voor latijns-amerikaanse kunst, waar de vader van Bianca(de vriendin van Hernan) een concert. Het was het museum waar ik al geweest was, maar het auditorium is echt spectaculair. Het was een ode aan de overleden schrijver Jorge Luis Borges, een zeer befaamde schrijver in Argentinie en over heel de wereld. Het was gemaakt door een andere schrijver, die een aantal quotes vertelde over Borges. Ik verstond er niets van, maar de muziek was schitterend en achteraf heb ik zelfs even met zijn vrouw gepraat. Achteraf zijn we dan iets gaan eten met de ouders van Bianca in een Chinees restaurant, de vader is zelf al een paar keer in Antwerpen en Brussel geweest voor optredens, dus hadden we iets om over te praten!
Donderdag was rustdag en vrijdag nam Fede (de oudste broer) me mee uit naar een of andere discotheek, het was echt zalig, want het was de eerste echte keer dat ik hier uitging! De mensen zijn hier echt zalig en de fuifen zijn goed, alleen loopt de muziek echt erg achter in tegenstelling tot Belgie (ABBA, Michael Jackson en co zijn hier geen onbekenden)!
Zondag ben ik dan voor het eerst Buenos Aires ontglipt en naar Rosario getrokken, dit is een stadje aan de Rio de la Plata op ongeveer drie uur rijden van Buenos Aires. De moeder van Michaela had me uitgenodigt om mee te gaan met hun voor een dagje omdat zij er een oude vriend van haar AFS-jaar wou zien (zij is een jaar naar Zwitserland geweest ongeveer 20 jaar geleden). Ze spreekt goed Duits, dus kon ik dat met haar spreken en haar broer die ook mee was kan goed Frans, dus sprak ik dat met hem. Met Michaela sprak ik dan weer Engels en dan wou ik nog eens Spaans leren ook. Qua talen doe ik hier allesinds niet onder! Rosario is een prachtig stadje, we kwamen er aan op een zondag in de middag dus was het juist siesta. Het was heel rustig, wat heel raar was als je van Buenos Aires komt. We hadden er afgesproken met Krissy, het meisje van de USA dat daar woont en dat we hadden leren kennen op het kamp voordien. We zijn eerst iets gaan eten aan de rivier met haar zus wat werkelijk prachtig was en dan nadien de stad ingetrokken. Zoals gezegd is het een prachtig klein stadje in vergelijking met Buenos Aires, waar de mensen echt nog meer Argentijns zijn dan in de hoofdstad. Jammer genoeg konden we niet te lang blijven en gingen we al naar huis rond een uur of 7. De vader van Gabriella (de moeder van Michaela) had ons uitgenodigd om bij hem thuis een asado te komen eten. Hij woont in een prive-club op 40 minuten rijden van Buenos Aires, het was een schitterend huis met weeral eens heerlijk eten. De vader is zelfs oorspronkelijk van Belgie, welja zijn voorouders, dus wist hij veel van het land. Het is een ongeloofelijk sympathieke man, waarvan ik geneigd ben hem nog eens op te zoeken. Met een goed gevulde maag keerde we tevreden terug naar huis.
Mis mijn volgende post zeker niet. Foto´s van deze belevenissen komen eraan!!
Ciao,
Micha
mijn bezoek verloopt nog steeds naar wens en maak nog steeds van alles mee. Het is al een tijdje geleden eer ik op mijn blog geschreven heb, gewoon omdat ik geen tijd kan vrijmaken om even rustig alles neer te schrijven. Maar dat is nu anders, hier zijn de dingen die ik de voorbije dagen gedaan heb.
8 augustus ben ik met Hernan naar de zoo geweest, eenmaal daar aangekomen ( het ligt in het midden van de stad) bleek het toch niet zo een goed idee te zijn om het te bezoeken omdat er massa´s volk was. Maarja we waren er nu en we hadden niets anders te doen dus besloten we om het toch maar te doen. Het is een vrij groot zoo voor zo midden in de stad te liggen, maar ook een beetje droevig omdat het voor de dieren zeer ongezond is en de plaatsen voor hun zijn zeer klein. En met een massa volk dat dan nog eens dagelijks passeert een dier zou voor minder gek worden. De kinderen kunnen ook eten kopen en gooien dan ook met hartelust naar de dieren met dit eten wat ik verschrikkelijk vond, maar het was duidelijk toegelaten dus liet ik het maar begaan. Het bezoek was al bij al wel leuk en ik kan me goed amuseren met Hernan. Ik ken hem nog maar een paar dagen, maar het is echt al een goede vriend aan het worden.
Twee dagen later had Agustin me gevraagd om iets te komen drinken met alle AFS-ers in Buenos Aires. Deed leek me leuk en ben er dan ook op ingegaan. We hadden afgesproken aan Plaza Italia in het midden van de stad, waar ook de Zoo en de botanische tuin is. Ik ging met Michaela (het meisje van de USA) naar de meeting place, waar we Flor (mijn andere counselor), Matt (jongen van USA waarvoor de afspraak was gemaakt omdat hij de week erna weg was), Matt´s broer, een meisje uit Thailand, haar counselor en Agustin. We gingen achter een paar drankjes en koekjes en zetten ons gezellig neer in de botanische tuin. Het was zeer gezellig en we spraken af om twee dagen erna eens af te spreken voor te gaan schaatsen. Die avond bleef Michaela bij ons eten, want mijn vader had speciaal voor ons een asado, een asado is een typische barbecue dat wekelijks word gehouden en het is echt iets typisch Argentijns. Het was verschrikkelijk lekker, ook omdat ik ongeloofelijk graag vlees eet, maar mijn vader is een excellente kok die weet hoe het vlees moet gebakken worden! Na me werkelijk te hebben volgepropt met eten kreeg ik er nog een pintje bovenop, dus het feest was compleet voor mij!
Twee dagen later gingen we dan ijsschaatsen, het was weeral zeer gezellig. Achteraf heb ik ze uitgenodigd bij mij thuis om iets te drinken en daarna zijn we wat gaan voetballen in een parkje vlakbij.
Een dag later bevond ik me ´s avonds in het schitterende auditorium van het Malba, het museum voor latijns-amerikaanse kunst, waar de vader van Bianca(de vriendin van Hernan) een concert. Het was het museum waar ik al geweest was, maar het auditorium is echt spectaculair. Het was een ode aan de overleden schrijver Jorge Luis Borges, een zeer befaamde schrijver in Argentinie en over heel de wereld. Het was gemaakt door een andere schrijver, die een aantal quotes vertelde over Borges. Ik verstond er niets van, maar de muziek was schitterend en achteraf heb ik zelfs even met zijn vrouw gepraat. Achteraf zijn we dan iets gaan eten met de ouders van Bianca in een Chinees restaurant, de vader is zelf al een paar keer in Antwerpen en Brussel geweest voor optredens, dus hadden we iets om over te praten!
Donderdag was rustdag en vrijdag nam Fede (de oudste broer) me mee uit naar een of andere discotheek, het was echt zalig, want het was de eerste echte keer dat ik hier uitging! De mensen zijn hier echt zalig en de fuifen zijn goed, alleen loopt de muziek echt erg achter in tegenstelling tot Belgie (ABBA, Michael Jackson en co zijn hier geen onbekenden)!
Zondag ben ik dan voor het eerst Buenos Aires ontglipt en naar Rosario getrokken, dit is een stadje aan de Rio de la Plata op ongeveer drie uur rijden van Buenos Aires. De moeder van Michaela had me uitgenodigt om mee te gaan met hun voor een dagje omdat zij er een oude vriend van haar AFS-jaar wou zien (zij is een jaar naar Zwitserland geweest ongeveer 20 jaar geleden). Ze spreekt goed Duits, dus kon ik dat met haar spreken en haar broer die ook mee was kan goed Frans, dus sprak ik dat met hem. Met Michaela sprak ik dan weer Engels en dan wou ik nog eens Spaans leren ook. Qua talen doe ik hier allesinds niet onder! Rosario is een prachtig stadje, we kwamen er aan op een zondag in de middag dus was het juist siesta. Het was heel rustig, wat heel raar was als je van Buenos Aires komt. We hadden er afgesproken met Krissy, het meisje van de USA dat daar woont en dat we hadden leren kennen op het kamp voordien. We zijn eerst iets gaan eten aan de rivier met haar zus wat werkelijk prachtig was en dan nadien de stad ingetrokken. Zoals gezegd is het een prachtig klein stadje in vergelijking met Buenos Aires, waar de mensen echt nog meer Argentijns zijn dan in de hoofdstad. Jammer genoeg konden we niet te lang blijven en gingen we al naar huis rond een uur of 7. De vader van Gabriella (de moeder van Michaela) had ons uitgenodigd om bij hem thuis een asado te komen eten. Hij woont in een prive-club op 40 minuten rijden van Buenos Aires, het was een schitterend huis met weeral eens heerlijk eten. De vader is zelfs oorspronkelijk van Belgie, welja zijn voorouders, dus wist hij veel van het land. Het is een ongeloofelijk sympathieke man, waarvan ik geneigd ben hem nog eens op te zoeken. Met een goed gevulde maag keerde we tevreden terug naar huis.
Mis mijn volgende post zeker niet. Foto´s van deze belevenissen komen eraan!!
Ciao,
Micha
donderdag 14 augustus 2008
Meer foto's!!!!
Wegens zeer moeilijk om op deze site veel foto's te zetten heb ik ze maar op mijn facebook gepost. Maar voor de mensen die geen facebook hebben: hierbij de links tot de albums.
http://www.new.facebook.com/album.php?aid=35280&l=0ffff&id=517149000
http://www.new.facebook.com/album.php?aid=35298&l=546c0&id=517149000
Een volgend artikeltje komt eraan, maar word steeds uitgesteld wegens te druk
Ciao,
Micha
http://www.new.facebook.com/album.php?aid=35280&l=0ffff&id=517149000
http://www.new.facebook.com/album.php?aid=35298&l=546c0&id=517149000
Een volgend artikeltje komt eraan, maar word steeds uitgesteld wegens te druk
Ciao,
Micha
maandag 11 augustus 2008
donderdag 7 augustus 2008
Buenos Aires ontdekken
Beste belgen,
Ik zit hier nu zeven dagen in het land van Maradonna en het wordt alsmaar beter en beter. Mijn gastfamilie lijkt vriendelijker te worden met de minuut en ze doen zoveel dingen met mij! Mijn vader heeft me al meegenomen naar 'la Rural' op maadag. Dit is een grote jaarmarkt waar al het vee wordt geveild en waar grote shows worden gehouden met paarden en koeien. We wouden al een dag vroeger gaan, maar toen was er teveel volk en toen Jose (mijn papa) vroeg hoeveel volk er was bleken er 230.000 mensen geweest te zijn! Dit is vrij normaal hier, want het is gewoon een gigantische stad! De Rural was schitterend op zichzelf omdat er vele 'gauchos' (boeren) rondliepen in traitionele klederdracht. Er waren verschrikkelijk veel verschillende soorten dieren en er waren ook shows met polopaarden. Deze sport is hier zeer populair en de paarden zijn veel kleiner en wendbaarder dan normaal, dus perfect voor polo.
Normaal gezien ging ik daarna met Mica naar een drumvoorstelling, maar we waren te laat terug dus ben ik met Hernan naar de film geweest. Dit was super, want de films zijn hier in het engels met Spaanse ondertitels, dus perfect om de taal te leren. En zo kon ik ook eens voor het eerst genieten van het Argentijnse uitgaansleven!
De volgende dag was ik pas laat wakker samen met de andere kinderen. Dus ben ik op mijn eentje de stad ingetrokken, wel nog niet de bus of metro genomen want daar snap ik niets van, maar gewoon gewandeld tot aan Liberador Av. en die helemaal afgestapt tot aan het Planetarium. Ik wou dit bezoeken, maar er stond een monsterfile voor de ingang dus heb ik vriendelijk bedankt. Toen ik terug thuiskwam bleek dat ik duidelijk een heel eind had gestapt zonder dat ik het goed en wel besefte! Maar het was leuk om zo vrij rond te lopen in een stad waarvan je weet dat je er een jaar in gaat wonen en waar nog zoveel te ontdekken valt. De wandeling was schitterend, want ik moest voorbij de Hippodromo (Renbaan waar je kan wedden) en voorbij een schitterend park genaamd Rosedal. Het park ligt midden in de stad samen met nog duizenden anderen en is vol met palmbomen en een meertje waar je kan varen. Na mijn wandeling gingen we naar een familiefeest omdat een van hun neven jarig was, hij werd 29. Het was in een schitterend appartement in het centrum van de stad en het feestje was heel gezellig. De mensen hier zijn echt extreem vriendelijk en warm!
Gisteren was mijn cultuurdag. Eerst een hele dag niks gedaan, maar dan 's avonds naar het Malba gegaan met Hernan. Malba is de afkorting voor Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires en is eigenlijk het museum voor hededaagse kunst in Bueno Aires. Het is een supermooi en modern gebouw met verschillende mooie en vreemde kunstwerken.
Ik zit hier nu zeven dagen in het land van Maradonna en het wordt alsmaar beter en beter. Mijn gastfamilie lijkt vriendelijker te worden met de minuut en ze doen zoveel dingen met mij! Mijn vader heeft me al meegenomen naar 'la Rural' op maadag. Dit is een grote jaarmarkt waar al het vee wordt geveild en waar grote shows worden gehouden met paarden en koeien. We wouden al een dag vroeger gaan, maar toen was er teveel volk en toen Jose (mijn papa) vroeg hoeveel volk er was bleken er 230.000 mensen geweest te zijn! Dit is vrij normaal hier, want het is gewoon een gigantische stad! De Rural was schitterend op zichzelf omdat er vele 'gauchos' (boeren) rondliepen in traitionele klederdracht. Er waren verschrikkelijk veel verschillende soorten dieren en er waren ook shows met polopaarden. Deze sport is hier zeer populair en de paarden zijn veel kleiner en wendbaarder dan normaal, dus perfect voor polo.
Normaal gezien ging ik daarna met Mica naar een drumvoorstelling, maar we waren te laat terug dus ben ik met Hernan naar de film geweest. Dit was super, want de films zijn hier in het engels met Spaanse ondertitels, dus perfect om de taal te leren. En zo kon ik ook eens voor het eerst genieten van het Argentijnse uitgaansleven!
De volgende dag was ik pas laat wakker samen met de andere kinderen. Dus ben ik op mijn eentje de stad ingetrokken, wel nog niet de bus of metro genomen want daar snap ik niets van, maar gewoon gewandeld tot aan Liberador Av. en die helemaal afgestapt tot aan het Planetarium. Ik wou dit bezoeken, maar er stond een monsterfile voor de ingang dus heb ik vriendelijk bedankt. Toen ik terug thuiskwam bleek dat ik duidelijk een heel eind had gestapt zonder dat ik het goed en wel besefte! Maar het was leuk om zo vrij rond te lopen in een stad waarvan je weet dat je er een jaar in gaat wonen en waar nog zoveel te ontdekken valt. De wandeling was schitterend, want ik moest voorbij de Hippodromo (Renbaan waar je kan wedden) en voorbij een schitterend park genaamd Rosedal. Het park ligt midden in de stad samen met nog duizenden anderen en is vol met palmbomen en een meertje waar je kan varen. Na mijn wandeling gingen we naar een familiefeest omdat een van hun neven jarig was, hij werd 29. Het was in een schitterend appartement in het centrum van de stad en het feestje was heel gezellig. De mensen hier zijn echt extreem vriendelijk en warm!
Gisteren was mijn cultuurdag. Eerst een hele dag niks gedaan, maar dan 's avonds naar het Malba gegaan met Hernan. Malba is de afkorting voor Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires en is eigenlijk het museum voor hededaagse kunst in Bueno Aires. Het is een supermooi en modern gebouw met verschillende mooie en vreemde kunstwerken.
Na mijn bezoek aan het museum ben ik met Vicky naar een concert geweest in een klein theatertje in het centrum van de stad dat pas gerenoveerd is. Het was het Orquestra de Tango de Buenos Aires. Het was een schitterend concert en een uitstekende introductie tot de tango! Daarna zijn we nog iets gaan drinken in een leuke buurt die hier Palermo Hollywood wordt genoemd. Ik heb zelfs een Leffe blond gedronken! Ik ga nu naar de zoo met Hernan en daarna zien we wel wat de stad ons geeft!
Foto's komen eraan!
Yours truly, Micha
Foto's komen eraan!
Yours truly, Micha
zondag 3 augustus 2008
De eerste dagen
Dag beste vrienden,
mijn eerste dagen waren echt al super! Het begon allemaal op 31 juli om 7u 's ochtends in zaventem. We waren als een van de eersten in Zaventem, ik was verschrikkelijk zenuwachtig, maar liet dit natuurlijk niet merken. De eerste mensen kwamen toe, maar ik kende er niemand van dus dat maakte me nog zenuwachtiger.
Gelukkige ving AFS ons goed op en voor we het goed en wel wisten zaten we op het vliegtuig naar Atlanta, Georgia. De vlucht duurde 9.40u dus tijd genoeg om iedereen te leren kennen. Het bleken een voor een supersympathieke mensen te zijn met dezelfde angsten en dromen als mij. In Atlanta aangekomen moesten we 7 uur wachten op onze transfer, maar dit viel nog beter mee dan verwacht. Eindelijk konden we naar Buenos Aires! Maar natuurlijk moesten nog eens 10 uur vliegen! Eenmaal aangekomen moesten we nog eens 4 uur wachten op de luchthaven op de andere AFS'ers van Ijsland, Denemarken, Nederland en Wallonië. Hierna was het de bus op naar het kamp. We reden voorbij Buenos Aires en ook er door, maar de stad is zo ongeloofelijk groot (14miljoen mensen, echt ongeloofelijk) dat je niet kon zeggen waar nu precies het centrum lag. Het gaf ons natuurlijk wel een goede eerste indruk van Argentinië en zeker wanneer we in een ellenlange file vastzaten doordat er een demonstratie bezig was. Nu moet je weten dat een demonstratie hier iets helemaal anders is dan bij ons. Ze steken hier echt wel dingen in brand en houden de auto's tegen op de autosnelweg. De cultuurschock was er! En we hoeften niet eens lang te wachten!
Het ' kamp' bleek een gigantisch gebouw te zijn waar je echte alle nationaliteiten tegenkwam. Het was leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen van zoveel verschillende landen. Bijvoorbeeld de Ijslanders hebben me al uitgenodigd en ik mag altijd langskomen bij een meisje in New Jersey en Michigan. Deze laatste heet Michaela en blijft ook hier in Buenos Aires en zit waarschijnlijk in mijn school. Ze is nog maar 15 jaar oud, maar echt een leuk meisje (Jonas;) ). De tweede dag van het kamp deden we een eerste rondrit van Buenos Aires met de bus. Dit was vrij indrukwekkend, want het is echt wel een gekke stad. We gingen eerst naar Recoleta Cementerio, dit is een beroemd kerkhof waar vele beroemde en rijke Argentijnen liggen. Hierna gingen we naar La Boca. La Boca is een wijk waar vroeger alle immigranten toekwamen. Het is een prachtig iets want alle huizen zijn blauw, rood, groen of geel. Zoek het maar eens op op google. La Boca is ook de thuishaven van de Boca Juniors, dit is een voetbalploeg in Buenos Aires samen met River Plate en Independiente. Riquelme speelt hier ook en mijn gastfamilie zijn hevige supporters. ( leuke tip voor de opdrachten van de garage t-shirt. Ik had de opdracht gekregen van kiss Riquelme, welja hij woont hier 5 huizen naast mijn gastfamilie. Hij zit nu wel in Peking voor de olympische spelen, maar daarna moet dat wel lukken, want mijn gastbroer kent hem een beetje:) )
Over mijn gastfamilie gesproken: ze zijn perfect! Ik ben echt zo aan het balen dat ik hier maar 3 weken blijf dus ik doe nu echt mijn best om zo vriendelijk mogelijk te zijn, want ik wil hier echt niet weg! Ze praten perfect engels, ze leren me verschrikkelijk snel Spaans en ze hebben een groot huis in de stad met een zwembad! Mijn ouder is echt een ongeloofelijk lief en sympathieke vrouw. Mijn jongste zus en broer gaan constant met me om en nemen me echt in bescherming en mijn twee andere zussen en mijn andere broer zijn echt ongeloofelijk sympathiek! Het is hier ook een zeer chille familie; de liefjes blijven hier bijna constant slapen en eten gewoon rustig mee bij het ontbijt.
Mijn counselor is anders ook niet slecht, zijn naam is Agustin en is 19 jaar oud. Hij is ook op AFS geweest naar de USA en is echt een supersympathieke kerel! Hij heeft al beloofd me mee te nemen naar elke discotheek en dancing in Buenos Aires (geloof me, het zijn er een aantal) en me de stad te leren kennen zoals hij ze kent!
So far so good, heb nog niet echt last van heimwee, maar het is dan ook nog niet echt tot me doorgedrongen dat ik hier een jaartje blijf. Ik mis iedereen!
Micha
mijn eerste dagen waren echt al super! Het begon allemaal op 31 juli om 7u 's ochtends in zaventem. We waren als een van de eersten in Zaventem, ik was verschrikkelijk zenuwachtig, maar liet dit natuurlijk niet merken. De eerste mensen kwamen toe, maar ik kende er niemand van dus dat maakte me nog zenuwachtiger.
Gelukkige ving AFS ons goed op en voor we het goed en wel wisten zaten we op het vliegtuig naar Atlanta, Georgia. De vlucht duurde 9.40u dus tijd genoeg om iedereen te leren kennen. Het bleken een voor een supersympathieke mensen te zijn met dezelfde angsten en dromen als mij. In Atlanta aangekomen moesten we 7 uur wachten op onze transfer, maar dit viel nog beter mee dan verwacht. Eindelijk konden we naar Buenos Aires! Maar natuurlijk moesten nog eens 10 uur vliegen! Eenmaal aangekomen moesten we nog eens 4 uur wachten op de luchthaven op de andere AFS'ers van Ijsland, Denemarken, Nederland en Wallonië. Hierna was het de bus op naar het kamp. We reden voorbij Buenos Aires en ook er door, maar de stad is zo ongeloofelijk groot (14miljoen mensen, echt ongeloofelijk) dat je niet kon zeggen waar nu precies het centrum lag. Het gaf ons natuurlijk wel een goede eerste indruk van Argentinië en zeker wanneer we in een ellenlange file vastzaten doordat er een demonstratie bezig was. Nu moet je weten dat een demonstratie hier iets helemaal anders is dan bij ons. Ze steken hier echt wel dingen in brand en houden de auto's tegen op de autosnelweg. De cultuurschock was er! En we hoeften niet eens lang te wachten!
Het ' kamp' bleek een gigantisch gebouw te zijn waar je echte alle nationaliteiten tegenkwam. Het was leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen van zoveel verschillende landen. Bijvoorbeeld de Ijslanders hebben me al uitgenodigd en ik mag altijd langskomen bij een meisje in New Jersey en Michigan. Deze laatste heet Michaela en blijft ook hier in Buenos Aires en zit waarschijnlijk in mijn school. Ze is nog maar 15 jaar oud, maar echt een leuk meisje (Jonas;) ). De tweede dag van het kamp deden we een eerste rondrit van Buenos Aires met de bus. Dit was vrij indrukwekkend, want het is echt wel een gekke stad. We gingen eerst naar Recoleta Cementerio, dit is een beroemd kerkhof waar vele beroemde en rijke Argentijnen liggen. Hierna gingen we naar La Boca. La Boca is een wijk waar vroeger alle immigranten toekwamen. Het is een prachtig iets want alle huizen zijn blauw, rood, groen of geel. Zoek het maar eens op op google. La Boca is ook de thuishaven van de Boca Juniors, dit is een voetbalploeg in Buenos Aires samen met River Plate en Independiente. Riquelme speelt hier ook en mijn gastfamilie zijn hevige supporters. ( leuke tip voor de opdrachten van de garage t-shirt. Ik had de opdracht gekregen van kiss Riquelme, welja hij woont hier 5 huizen naast mijn gastfamilie. Hij zit nu wel in Peking voor de olympische spelen, maar daarna moet dat wel lukken, want mijn gastbroer kent hem een beetje:) )
Over mijn gastfamilie gesproken: ze zijn perfect! Ik ben echt zo aan het balen dat ik hier maar 3 weken blijf dus ik doe nu echt mijn best om zo vriendelijk mogelijk te zijn, want ik wil hier echt niet weg! Ze praten perfect engels, ze leren me verschrikkelijk snel Spaans en ze hebben een groot huis in de stad met een zwembad! Mijn ouder is echt een ongeloofelijk lief en sympathieke vrouw. Mijn jongste zus en broer gaan constant met me om en nemen me echt in bescherming en mijn twee andere zussen en mijn andere broer zijn echt ongeloofelijk sympathiek! Het is hier ook een zeer chille familie; de liefjes blijven hier bijna constant slapen en eten gewoon rustig mee bij het ontbijt.
Mijn counselor is anders ook niet slecht, zijn naam is Agustin en is 19 jaar oud. Hij is ook op AFS geweest naar de USA en is echt een supersympathieke kerel! Hij heeft al beloofd me mee te nemen naar elke discotheek en dancing in Buenos Aires (geloof me, het zijn er een aantal) en me de stad te leren kennen zoals hij ze kent!
So far so good, heb nog niet echt last van heimwee, maar het is dan ook nog niet echt tot me doorgedrongen dat ik hier een jaartje blijf. Ik mis iedereen!
Micha
woensdag 30 juli 2008
Laatste dag
Dag beste vrienden,
vandaag de laatste dag in België en de start van het grote avontuur. Heb nog massa's te doen en ben volop aan het stressen, maar het zal wel in orde komen. Heb hiernet afscheid moeten nemen van mijn zus omdat zij vandaag al vertrekt naar New York met een vriend. Ik besef nog niet echt goed dat ik haar een jaar niet ga zien, hetzelfde met mijn andere vrienden waarvan ik al afscheid heb moeten nemen. Ik denk dat ik dat pas ga beseffen eenmaal als ik een paar weken in Argentinië zit.
Men volgende berichtje zal vanuit argentinië zijn!
Tot de volgende,
Micha
vandaag de laatste dag in België en de start van het grote avontuur. Heb nog massa's te doen en ben volop aan het stressen, maar het zal wel in orde komen. Heb hiernet afscheid moeten nemen van mijn zus omdat zij vandaag al vertrekt naar New York met een vriend. Ik besef nog niet echt goed dat ik haar een jaar niet ga zien, hetzelfde met mijn andere vrienden waarvan ik al afscheid heb moeten nemen. Ik denk dat ik dat pas ga beseffen eenmaal als ik een paar weken in Argentinië zit.
Men volgende berichtje zal vanuit argentinië zijn!
Tot de volgende,
Micha
Abonneren op:
Posts (Atom)
